The Cry Of Gaïa
Er zijn verschillende bands die onder de naam Equinox door het leven gaan, dit viertal is afkomstig uit de regio Parijs. De band bestaat van in 2013 en dit is hun debuut. Wat mag je verwachten? Progressieve symfonische metal in de eerste plaats. Je hoort in ieder geval dat het viertal bakken ervaring heeft, uit de bio blijkt duidelijk dat ze zich eerder al bewezen in diverse projecten. Er zijn twee zaken die van bij het begin opvallen: enerzijds het streven naar technische perfectie, anderzijds de vocalen. Klassieke elementen worden perfect gemengd met powerprog van de betere soort. Ik heb echt geniale passages gehoord, maar wat mij betreft heeft Equinox niet de zanger die bij hen past. Het kan een subjectief persoonlijk gevoel zijn, maar zijn stem doet veel teniet. Wat wel positief is, je hoort geen Franse tongval. De koorzangen, de opbouw van de nummers, de majestueuze melodielijnen en de snedigeMalmsteen-achtige gitaarpartijen, als je die zaken bekijkt heeft Equinox alles om het te maken. Wie houdt van RhapsodymeetsMalmsteen moet dus zeker eens luisteren. Met alle respect voor de zanger, laat dit album verschijnen in instrumentale versie en ik draai het grijs. Het eerder atypische « I had a dream » is vocaal nog het beste nummer, het is dan ook een ballad met Eurovisiesongfestival-allures. Je hoort ook een cover van Queen, iets waar ook over te discussiëren valt. Je krijgt hier in totaal 12 nummers met een totale speelduur van 48 minuten en als je kan leven met de zang heb je hier een bijzonder knappe schijf. In ieder geval een ontdekking, een band met potentieel. http://equinoxinophis.com/
81 Bart C.
link : HellSpawn
